Starawieś leży we wschodniej Polsce, w odległości około dziewięciu kilometrów od Węgrowa, nad rzeką Liwiec. Sama miejscowość, jak też znajdująca się w niej rezydencja – neogotycki pałac otoczony wspaniałym parkiem, mają bardzo bogatą historię.

Pierwsze informacje o rezydencji w Starejwsi pochodzą z drugiej połowy XVII wieku. Dobra węgrowskie, w tym Starawieś, stały się wówczas własnością słynnego, litewskiego rodu Radziwiłłów, najpierw księcia Janusza, a potem jego syna Bogusława Radziwiłła.

Przez kolejne lata w wyniku sprzedaży, sukcesji i ślubów majątek wielokrotnie zmieniał właścicieli. Po Radziwiłłach jego właścicielami była rodzina Krasińskich, potem należał do Świdzińskich, Ossolińskich i Jezierskich.

W 1840 roku pałac stał się własnością księcia Sergiusza Golicyna. Nowy właściciel przeprowadził generalną przebudowę obiektu, nadając mu obecną postać. Wzniesiono wtedy m.in. ośmioboczną wieżę z zegarem i dobudowano trzecią kondygnację. Elewację pałacu wzbogacono o wiele detali architektonicznych typowych dla angielskich rezydencji okresu elżbietańskiego.

Reprezentacyjne wejście zdobi portal zaprojektowany na wzór tzw. łuku Tudorów. Uwagę zwracają także kamienne zwieńczenia okien na pierwszym piętrze – tzw. maswerki, charakterystyczne dla gotyku. Na ścianach pałacu umieszczono herby jego właścicieli oraz związanych z nimi rodów.

Całość elewacji wieńczy krenelaż (blanki) znany ze średniowiecznych zamków. W tym samym stylu przebudowano również bramę wjazdową z kordegardą.

Po obu stronach pałacu wzniesiono dwie oficyny oraz zaprojektowano park, w którym znajdują się pozostałości dawnych systemów obronnych – fos.

W latach 1853–1856, na podstawie projektu Bolesława Podczaszyńskiego, urządzono wnętrza w stylu gotyku angielskiego i włoskiego renesansu. Szczególnie reprezentacyjny wystrój otrzymała sień na parterze – z kasetonowym stropem, kunsztownie zdobionymi schodami i charakterystycznym, okrągłym lustrem − oraz klatka schodowa na pierwszym piętrze.

W Salach Białej, Myśliwskiej oraz Malinowej można podziwiać wspaniałe portale, różnorodne sklepienia oraz ornamenty na ścianach. Na uwagę zasługują również piece z kafli neorenesansowych i neogotyckich oraz kominki żeliwne w oprawie z piaskowca i marmuru.

Kolejni właściciele nie zmieniali wyglądu elewacji ani dekoracji wnętrz.

W 1879 r. pałac w Starejwsi wrócił w posiadanie Krasińskich. Następnie, przez siedem lat, był własnością Aleksandra Gerlicza, a od 1912 do 1944 roku ponownie należał do Radziwiłłów. Byli to ostatni prywatni właściciele majątku. Po wojnie zdewastowany pałac przejęło państwo.

W 1966 r. nowym właścicielem pałacu stał się Narodowy Bank Polski. Rewaloryzacja zespołu pałacowo-parkowego przeprowadzona w latach 1972–1979 przywróciła mu dawną świetność. Pałac pełnił funkcję ośrodka wczasowego, a następnie szkoleniowo-wypoczynkowego.

Kolejny remont przeprowadzono w latach 1999–2001. Wówczas przebudowano pokoje hotelowe oraz odrestaurowano pomieszczenia na parterze i pierwszym piętrze.

Majątek w Starejwsi to nie tylko pałac. Otacza go wspaniały, 34-hektarowy park. Znaczna jego część to lasy. W XIX-wiecznym parku znajdują się pozostałości fortyfikacji, w tym fosa oraz fragment wałów ziemnych. Drzewa, które kiedyś rosły wokół fortyfikacji dzisiaj są pomnikami przyrody.

W parku znajdują się historyczne rzeźby. Pierwszą z nich jest figura Matki Boskiej z 1879 roku, postawiona na pamiątkę śmierci Józefy Krasińskiej z Gawrońskich. Z kolei kapliczka Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej pochodzi z przełomu XIX i XX wieku. Według legendy kapliczkę ufundowała Zofia Radziwiłłowa – ostatnia zamieszkująca właścicielka pałacu, której w parku dworskim objawiła się Matka Boska.

Zespół pałacowo-parkowy w Starejwsi został wpisany do rejestru zabytków w 1960 roku pod numerem 49/252.